Aleksander Machnicki urodził się w 1880 roku w Olkuszu. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Jędrzejowie wrócił do Olkusza, gdzie rozpoczął pracę w szkole Polskiej Macierzy Szkolnej. Była to pierwsza w Olkuszu szkoła z polskim językiem wykładowym. Równocześnie studiował filozofię, historię i ekonomię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Angażował się w życie społeczne miasta. Był członkiem zarządu olkuskiej Resursy Obywatelskiej, jednym z inicjatorów ustawienia pomnika na grobie płk. Francesco Nullo oraz współzałożycielem i członkiem zarządu olkuskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Po wybuchu I wojny światowej czynnie włączył się w działalność Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego, który przejął władzę w mieście. Był także olkuskim radnym i członkiem Komitetu Ratunkowego Powiatu Olkuskiego oraz komitetu organizacyjnego olkuskich obchodów drugiej rocznicy bitwy pod Krzywopłotami, kiedy do Olkusza zawitał Józef Piłsudski. Jako jeden z czterech przedstawicieli powiatu olkuskiego wszedł w skład Rady Okręgowej Ziemi Kieleckiej i brał aktywny udział w jej działalności. Aleksander Machnicki odegrał bardzo dużą rolę w powstaniu w 1916 roku olkuskiego gimnazjum męskiego im. Kazimierza Wielkiego oraz w reaktywowaniu Miejskiej Szkoły Rzemieślniczej. Brał też udział w powstaniu olkuskiego liceum żeńskiego. Pasjonowała go praca społeczna, był w składzie komitetu usypania Kopca Kościuszki w Olkuszu w 1917 r.
Aleksander Machnicki podczas I wojny światowej kierował olkuskim Bankiem Wzajemnego Kredytu, a w okresie międzywojennym był dyrektorem olkuskiej Komunalnej Kasy Oszczędności. Nadal angażował się w życie społeczne miasta. Był olkuskim radnym, a jego dom był miejscem, gdzie spotykali się mieszkańcy żywotnie zainteresowani sprawami miasta. Po II wojnie światowej pracował na szeregowych stanowiskach. Na podjęcie innej pracy nie pozwalały mu komunistyczne władze. Aleksander Machnicki zmarł 1 sierpnia 1961 r. i został pochowany na olkuskim cmentarzu. Jego pogrzeb zgromadził prawdziwe tłumy olkuszan, którzy pamiętali jego zasługi dla miasta.
Aleksander Machnicki w młodości. Fot. arch. Wandy Wimmer
Aleksander Machnicki. Okres międzywojenny. Fot. arch. Wandy Wimmer
Przed dworkiem Machnickich. Chrzest Ewy Machnickiej, 1924 r. Pierwszy z lewej Aleksander Machnicki, poniżej żona Wanda, obok Konrad Opalski (ojciec chrzestny), Ewa Machnicka trzymana przez nianię, druga z prawej – Salomea Machnicka, poniżej Maria Nechay (matka chrzestna), obok stoi jej mąż. Fot. arch. Wandy Wimmer
